Iers feest!

Hallo allemaal,

Het internet is zo ver als ik weet weer stabiel. Soms valt het wel even weg. Maar dat gebeurde een tijdje geleden ook wel. Het is ook voor het eerst dat ik bij mijn oom en tante een berichtje op m'n site kan zetten. Dat kon voorheen niet. Dit is toch wel lekker.

Dinsdag 1 februari was ik aan het stage lopen in year 1. Om 11.00 kwam het hoofd van de primairy section iets zeggen tegen de leerkracht. Dat gebeurde normaal ook wel dus ik maakte me geen zorgen. 10 minuten later werd er een kind opgehaald en daarna nog 1. Die moesten vast naar de dokter of zo! Kan toch? Maar binnen 10 minuten was de halve klas al weg. De school werd geevacueerd! Kan dat? Nou hier kan dat wel! De school werd geevacueerd omdat de koning een coupe had gepleegd (zie vorige bericht). Het was voor de kinderen veiliger om thuis te zijn! Om de school te evacueren bellen ze alle ouders op. Zij moeten hun kinderen dan komen ophalen van school. Bij situaties als deze (de koning die de macht overneemt) worden de telefoonlijnen altijd afgesloten. Dat gebeurde onder het evacueerde met als gevolg dat er een aantal ouders niet bereikt konden worden.
Gelukkig was meer dan de helft van de kinderen al wel opgehaald met lunchtijd (11.45). We zijn met alle klassen bij elkaar op het binnenplaatsje gaan zitten lunchen! Af en toe kwam er weer een ouder of chauffeur van ouders die de kinderen kwamen oppikken.
De namenlijsten van de kinderen (die 's ochtends worden opgelezen) lagen allemaal bij de ingang. Hier werd op bij bijgehouden welke kinderen er nog aanwezig waren. Bij binnenkomst moest je melden welk(e) kind(eren) je kwam ophalen. Dit werd heel goed gecontroleerd. Om de zoveel tijd werd er gecontroleerd of de kinderen die op de lijst stonden daadwerkelijk nog aanwezig waren. Het was best hectisch. Op een gegeven moment komt er een leerkracht aanrennen met de vraag of er nog Pakistaanse leerlingen zijn (dit omdat die waarschijnlijk een eigen beveiligingssysteem hebben). Daarna rende ze meteen heel snel weer terug. Daar word je toch wel een beetje bang van.
Ondertussen zaten de meeste leerkrachten bij elkaar. We zijn maar spelletjes met de kinderen gaan spelen, want met 4 leerlingen per leerjaar kun je ook geen les geven.
Ik had om 12.45 de leerlingen van groep 3 en 4 (year 2 and 3) mee moeten nemen naar de Nederlandse school. Ik wist niet of Annemiek wist wat er gaande was. Er was namelijk geen telefoon en internet meer waar ik haar mee zou kunnen bereiken. We hoorden al wel dat het nieuws al in het buitenland terecht was gekomen. Het was op BBC. Annemiek heeft thuis kabeltv. dus ook BBC. Ik kon niets anders doen dan er van uitgaan dat ze het al wist. Best vervelend vond ik dat.
Ze hadden mijn oom en tante ook niet kunnen bereiken. Wij wonen buiten de ringroad en dat gebied wordt sneller afgesloten (geloof ik). Mijn oom werkte die dag thuis. Gelukkig ging hij rond 14.00 nog even naar kantoor en hoorde daar het hele verhaal en is ons meteen gaan halen! Er werd op de Britse school gezegd dat je niet lopend en niet met de taxi naar huis mocht gaan. De auto had Leonard niet mee, dus we zijn gaan lopen. Nou ja lopen, meer rennen. Niemand wist wat er zou gaan gebeuren. Misschien kwam er wel een curvue (straatverbod) en dan kun je beter niet op straat zijn. Dat is ook de reden dat je niet in een taxi mocht stappen. Als er wel een curvue kwam dan mogen de militairen op iedereen schieten, dus ook op taxi's. Voor toeristen is het veiliger wanneer je dan op straat loopt. Toeristen (westerlingen) zijn over het algemeen veel veiliger in Nepal dan de lokale mensen.
Thuis aangekomen stond Evelien net op het punt om de kinderen van school te halen.
De week erna was er geen telefoon en geen internet. We konden geen contact met wie dan ook opnemen. En dat is best raar om gewoon van de buitenwereld afgesloten te zijn. Gelukkig kon Lenard op woensdag even met de sateliettelefoon naar Nederland bellen om te vertellen dat hier alles in orde was. Hij heeft mijn vader 3 minuutjes aan de telefoon gehad en gevraagd of hij de rest van de familie wilde bellen. En of hij kon proberen om de ouders van Danielle (die in de buurt van Apeldoorn wonen) op kon sporen om die ook gerust te stellen.
De dagen erna waren heel rustig. Ik wist niet zo goed hoe de situatie was, was het veilig om te wandeling in de buurt of om even naar een winkeltje in de buurt te gaan, kon je wel in een taxi stappen? Leonard kwam wel elke keer met verhalen thuis over de situatie maar dat stelde me niet gerust (meer het tegendeel). Nu is er oorlog buiten Kathmandu. De hoofdstad wordt tot nu toe nog met rust gelaten.
De dagen na de coupe, woensdag, donderdag en vrijdag was er geen school. Zolang er geen telefoon is kun je ouders niet waarschuwen wanneer er iets aan de hand is. Dus blijft de school dan gesloten. Maar vakantie vieren doe je dan niet. Er kan van alles gebeuren in het land. Er is veel onzekerheid.
Vorig weekend was het weer veilig om lekker weg te gaan. Ik ben samen met Danielle relaxed nog naar Thamel geweest. Shoppen is hier echt leuk en goedkoop. Ik heb een nieuw shirt gekocht. Met lange mouwen maar heel dun. Ideaal voor mij, want ik verbrand heel snel. Ook hebben we een winkeltje gevonden waar tassen werden gemaakt en verkocht. Doordat deze man de tassen zelf maakt zijn ze heel goedkoop. Ik heb een mooie rustas voor mezelf gekocht, en nog een aantal cadeautjes. De man van de winkel verkoopt de tassen door aan andere winkels. Daar verkopen ze de tassen voor het dubbele van de prijs! De man zelf spreekt geen woord Engels en zegt overal oke op!
Gisteren was het feestje van m'n nichtje (Elly, die is 10 februari 7 geworden). Allemaal Engelse kinderen en 1 Nederlandse. Het was heel gezellig. We hebben allemaal Nederlandse spelletjes gedaan, want het was een Dutch party. Als taart hadden we tompoezen. Echt heerlijk!
Gisteravond ben ik met Danielle naar een verjaardag van een Ierse vrouw geweest! Dat is echt lachen. Het was in K.I.S.C. Een Christelijke middelbare school die aan de andere kant van Kathmandu is. Na lang zoeken waren we er eindelijk aangekomen. Staan daar allemaal mensen te dansen. In paren een soort van stijldansen geloof ik. En als ik ergens niet van houd. Danielle en ik lagen helemaal dubbel, waar zijn we nu weer terecht gekomen. Wij met onze fruitcake (die we later weer mee mochten nemen omdat niemand er iets van had gegeten) op zoek naar de jarige. Komt er een man met kilt om te vertellen dat ze over 2 minuten weer beginnen. Danielle aan iedereen vertellen dat ik ga dansen (grrr). Het was eigelijk heel erg leuk. Iedereen kan Iers dansen (het is meer huppelen, als een Ier dit hoort :-) ) Eerst gingen we een variant va musical chairs (stoelendans) doen. Er lagen allemaal briefjes op de grond. Wanneer de muziek stopte moest je er 1 oppakken. Je kon pa, ma of baby hebben. de pa's moesten op de stoel gaan zitten, de ma's er boven op en de baby's op de top. Echt heel lachwekkend. Elke keer werd er dan 1 stoel weggehaald en moesten er 3 mensen afvallen. Na dit spel gingen we echt dansen. Dat zag ik in het begin niet echt zitten maar Danielle sleurde me mee :-) Ze legden alles per stapje uit dus iedereen kon mee doen! Heel erg leuk! Aan het einde van de avond, en 5 dansen verder, waren mijn sokken aan de onderkant bijna versleten! Hier in Nepal is het normaal dat wanneer je ergens binnenkomt dat je dan je schoenen uittrekt. Thuis aangekomen waren m'n voeten erg pijnlijk, maar dat is nu wel weer over!
Ik ben erg benieuwd of de kaarten en brieven die ik stuur nu wel aankomen. De situatie is wat raar hier! ik hoor het wel van jullie!
Echt super om na een week van de buitenwereld te zijn afgesloten te zien dat jullie zo leuk reageren op m'n site!!!!
Groetjes uit een warm en helder Kathmandu!