Shanghai

Wanneer je 4 dagen in een stad bent met 19 miljoen mensen, dan kun je het je wel voorstellen dat je grote afstanden moet afleggen om op verschillende plekken te komen. Gelukkig hebben ze op veel plaatsten een hop on/hop off bus wat je het reizen in de stuk gemakkelijker maakt. In Shanghai hadden we een 2 dagen ticket gekocht met 3 verschillende rondes. De eerste dag hebben hadden we een deel van de rode lijn gedaan en de blauwe. Dat betekende het tweede deel van de rode lijn en de groene lijn op dag 2.

Onze eerste bestemming van de dag was de Yu gardens. Maar voordat we daar aankwamen moesten we eerst door een gebied met heel veel mooie tempels. Het was enorm druk op de pleinen, waardoor het lastig was om de tempels goed te bekijken. Via allerlei zijweggetjes kwamen we uiteindelijk bij de tuin aangekomen. Tegen een klein bedrag zijn we binnengekomen. De tuinen straalde, ondanks de drukte, iets rustgevends uit. Natuurlijk hoort er een Chinese tuin ook een theeceremonie. Na verschillende soorten thee geproefd te hebben, die allemaal voor een zeer goede gezondheid zouden zorgen, kwamen we tot de conclusie dat ze bijna allemaal hetzelfde smaakten. Het zijn kleine gedroogde blaadjes die je in heet water legt. Deze krullen dan open en na een tijdje kun je het drinken. Het grote voordeel is dat je je kopje gewoon weer kunt bijvullen. De blaadjes geven namelijk genoeg smaak af voor ongeveer 4 kopjes. Het nadeel is dat je ontzettend veel prut onder in je kopje hebt. Ik had nog een aantal kleine zakjes thuis liggen (van een Chinese CouchSurfer gekregen), dus vond ik het niet nodig om er nog meer te kopen. Vlak voordat we de tuin verlieten, kwamen we langs een standje waar je de traditionele Chinese kleding kon aantrekken. Ilona en ik waren in een goede bui, dus hup de kostuums over onze kleding heen. Hans had zich opgesteld als ware paparazzi (en hij was niet de enige).

Na de Yu garden zijn we verder gereden naar de Jade Buddha tempel. Zoals we al een beetje hadden ingeschat, was het weer een tempel als alle andere. Toch blijf je in ieder land in ieder geval 1 tempel bezoeken, want ja dat hoort er nu eenmaal bij. Maar steeds vaker komen we naar buiten met de conclusie dat we weinig nieuws hebben gezien (hoezo, verwende reizigers?)

De derde dag wilden we gaan fietsen. Na een zeer lange zoektocht naar het bedrijf dat fietstochten door de French Concession hield, hebben we de zoektocht opgegeven. Dit keer geen fietstocht. Aan het einde van de middag zijn we in een taxi gesprongen. Een gezin, dat aan het begin van het schooljaar nog in Singapore woonde, is naar Shanghai verhuisd. Op de laatste schooldag hadden Ilona en ik beloofd dat we een keer langs zouden komen. En wat je belooft moet je ook doen. Zoals we al gewend waren, sprak de taxichauffeur alleen Chinees. Gelukkig had Wendy haar adres in het Chinees gemaild en had ik het over laten schrijven op een papiertje. Desalniettemin was het een hele zoektocht om er te komen. De man bleef maar in het Chinees tegen Hans praten, die op zijn beurt een mix van Engels en Nederlands terug zei. In het begin kregen we nog kreten naar de achterbank dat ze elkaar prima begrepen, maar na een tijd zoeken en iedere zijstraat gezien te hebben verliep het gesprek een stuk minder gemoedelijk. We hadden al een aantal keer de weg gevraagd, maar luisteren was niet het sterkte punt van onze chauffeur. Uiteindelijk toch veilig aangekomen bij de familie Laheij. Na een gezellige middag werden we aan het begin van de avond door de chauffeur van het huis weer naar het hostel gebracht.

We hadden van Wendy een gouden tip gekregen. De Blond Amsterdam fabriek staat namelijk in Shanghai. Op een bloemenmarkt was er een winkeltje dat het afgekeurde porselein tegen aantrekkelijke prijzen verkocht. Dus de volgende ochtend zijn we op zoek gegaan naar het winkeltje en hebben we het nodige aangeschaft. Het was heel grappig om soepkommen van Unox en mokken met Nederlandse teksten in China te kopen.

Aan het begin van middag zijn we met de metro richting het vliegveld gegaan. Nadat we gebruik hadden gemaakt van de reguliere metro, zijn we overgestapt op de magneettrein. Deze trein rijdt in 8 minuten naar het vliegveld en bereikt binnen 4 minuten een snelheid van 430 kilometer per uur. Een enorme ervaring om eens in zo’n super snelle trein te zitten.

Het waren zeker 4 erg leuke dagen in Shanghai, maar het is lastig om zo’n grote stad in 4 dagen te bekijken. Een goede reden dus om nog een keer terug te gaan!

Groetjes,
Ingrid