Lang leve de KLM

Lieve vrienden en familie,

Het is weer vakantie dus weer de hoogste tijd om wat van de wereld te gaan zien. Wanneer zou er een vakantie komen dat ik een hele vakantie kan doorbrengen in mijn eigen stekkie? Aan de andere kant, is dat nodig? Ik geniet van het reizen, zolang het niet te gehaast en gestrest hoeft. Nu moet ik wel eerlijk bekennen dat ik een aardig verwende reizigster ben, of de vluchten met de KLM worden steeds voorspelbaarder, zou ook nog kunnen.

Zo ben ik deze keer op pad met mijn vader. Cadeautje van dochterlief, een tripje naar Madrid. Strontjaloerse moeder, maar die heeft 2 jaar geleden al een tripje naar Schotland gekregen (een hele week mam, dat is langer dan 5 dagen!).
Veel te vroeg vertrokken we vanuit Meppel naar Schiphol. Ouders die ‘boven de sloot’ wonen heeft soms toch zo zijn nadelen. Nu moet je in de ochtend niet al te veel tegen mij praten, dus de autorit verliep zeer rustig, radio 2 met de top 2000 met veel gewauwel over het privéleven van anderen (daar kan ik me om 6 uur in de ochtend niet zo in interesseren). Auto parkeren, inchecken, ‘koffietje doen’ douane door, de nodige inkopen doen (iedere keer dezelfde dingen, ik weet precies waar ik moet zijn, vooral geen onnodige tijd aan shoppen besteden) het verliep allemaal soepel. Met als gevolg dat we, voor mijn doen, veel te vroeg bij de gate waren. Nu is dit voor mijn vader zijn bloeddruk prima (ik herinner me een stressvol tripje naar Londen).

Zowaar vertrok deze KLM vlucht op tijd. De piloot vertelde ons tot 3 keer aan toe dat we op de vlucht naar Barcelona zaten, met vluchttijd en al. Als de piloot al niet weet waar we heen gaan kan dit nog wel eens een leuk vluchtje worden. Luid gelach uit de cabine! KLM heeft zijn naam weer hooggehouden: een vooral niet al te aardige stewardess (ik druk me zwak uit) en een walrus als steward. Denk je eens in: een walrus in een Singapore Airlines pakje, niet voor te stellen, maar bij de KLM is immers alles mogelijk. Maar wat ook gezegd moet worden is dat er een enorm recalcitrante stewardess (en daar houd ik van) aanwezig was, met de nodige dosis humor die ik wel kon waarderen: ‘Ah, jij bent zo’n zeikerd’, doelend op mijn buurman ‘Bent u soms ook nog vergeten om Kerstcadeautjes te kopen?’. Mijn pa wacht vol spanning op de volgende hilarische uitspraak. Want kom op, als stewardess kun je dit eigenlijk echt niet maken (alleen in Nederland mogelijk) en dat maakt het dan weer zo grappig. Daarnaast moet ook een voordeel genoemd worden, als frequent flyer werden we fijn, en kosteloos, bij de nooduitgang geplaatst. Prima veel beenruimte en dat is echt wel nodig met mijn korte pootjes :D Op het moment dat ik mijn vader kan vertellen dat het aankomende koekje een stroopkoek, nee geen stroopwafel, is en dat hij door de koeling veel te hard is om op te eten en dat je met dat opeten beter nog een half uurtje kunt wachten tot de stroop wat zachter is geworden, bedenk ik me dat het hoog tijd wordt dat ik weer eens een andere luchtvaartmaatschappij moet gaan proberen of gewoon een keer met de auto op pad moet gaan. Dit is hopelijk geen begin van een voorspelbare vakantie, yek!

Ook voor deze vakantie is weer de nodige literatuur aangeschaft. Nu weet ik niet of ik alle meegenomen boeken zo kan noemen. Na ‘Taal is zeg maar echt mijn ding’ wat toch een wat vrouwelijk boek is over de Nederlandse taal, is ‘Mark Rutte is lesbisch’ hier wellicht de mannelijke tegenhanger van. Scherp geschreven met humor. Hierna volgt nog ‘Ik ben oké, jij bent een sukkel’. Who cares, laten we vooral waarderen wie we zijn en elkaar niet altijd willen veranderen (een boek van de ja, maar serie). Gelukkig zijn ook de nieuwe boeken van Herman Koch en Kader Abdolah mee, mocht ik nog willen nadenken deze vakantie.

Weer een hele pagina vol, zonder eigenlijk veel gezegd te hebben. Van Madrid hebben we nog niets gezien. Dus na een paar dagen zal het volgende verslag wel verschijnen met de ins en outs over deze Spaanse stad.

Groetjes vanuit de lucht!

Ingrid