Van California naar Arizona

Vlucht nr 2:
Zondagochtend zijn vanaf JFK naar Los Angeles International airport (LAX) gevlogen. Je kunt er van alles over zeggen, maar dit was echt een verschrikkelijk saaie vlucht. Niets geen eten, filmpje kijken, muziekje, gewoon niets en dan is 6 uur, lang vliegen. Bij het uitstappen uit het vliegtuig kwam ons meteen een fijn temperatuurtje tegemoet. Nadat we een tijdje hebben moeten wachten op de shuttlebus, werden we naar het verhuurbedrijf van de auto gebracht. Daar werd ons vriendelijk gemeld dat wanneer we met de tassen die wij meehadden (en wij vinden ze niet zo groot) en de trip die we gaan maken, beter een grotere auto konden huren. Die zou veiliger, krachtiger en meer bagageruimte hebben. Nadat wij hadden toegestemd kregen we toch een beetje het idee dat ons een oor was aangenaaid. Nu we op pad zijn, zijn we maar al te blij met deze dikke bak onder onze kont. We konden zelf een auto uitzoeken. Marthe met haar slimme opmerking om geen auto met zwart, leren bekleding te nemen. Dus nu rijden we rond in een witte Toyota Camry. Een auto die we zelf nooit zouden kunnen betalen, maar hij rijdt prima.

Op de weg:
Vanaf het verhuurbedrijf was het even zoeken naar de Highway 10 naar Santa Monica waar we 3 nachten in het HI hostel bij het strand zouden verblijven. Gelukkig had Marthe op haar telefoon (ik wil ook een Iphone!) maps staan en konden we zo toch nog redelijk snel de weg vinden. Het viel ons meteen op dat er geen waarschuwingsbordjes op voorhand staan van opritten, afslagen en plaatsnamen. Dit betekent dat wanneer er een bord staat je ook meteen actie moet ondernemen. Rechts afslaan bij een rood stoplicht is de normaalste zaak van de wereld, zo ook binnendoor inhalen. Er zijn geen regels, of niemand houdt zich eraan, over rechts rijden de slakken en links de speedies.

Santa Monica:
Aangekomen in Santa Monica was het nog een stuk frisser dan waar we het vliegtuig uitstapten. Ons hostel ligt aan 2nd street. 1st street is pal aan het strand, dus we zitten dichtbij. De auto parkeren voor 3 nachten is in een badplaats natuurlijk een duur grapje. Nadat we ons hadden geïnstalleerd zijn we de Santa Monica pier maar eens gaan opzoeken. Dit is de bekendste en populairste attractie van Santa Monica die bijna 300 meter in zee ligt. Er staat de historische draaimolen uit de film ‘the sting’ en verder is het een ware kermis, zelfs met achtbanen. ’s Avonds hebben we in een bierkroeg nog een paar biertjes gedronken met een paar Amerikanen die net uit het leger kwamen en in Irak en Afghanistan waren geweest. Dat leverde interessante gesprekken op. Met nog eens 3 uur tijdsverschil zijn we redelijk vroeg ons bed ingedoken.

3rd street boulevard:
Maandags hebben we eerst rustig uitgeslapen, helaas is het ontbijt hier maar tot half 10. Daarna hebben we het stadje verkend. Op 3rd street is een boulevard met allerlei winkeltjes. Heel gezellig en handig om nog wat t-shirts in te slaan (ik heb voor een weeshuis aan broeken mee en veel te weinig shirts). Ook hebben we ons georiënteerd op verschillende tenten. Niet dat we er veel verstand van hadden, maar we hadden al besloten dat een 3p tent een must zou zijn. ’s Avonds hebben we onze biertent nog opgezocht, maar helaas was de corona uitverkocht en Belgisch bier verkopen ze bijna niet (ja, aardbeienbier die had ik de eerste dag al gehad, veeeel te zoet).

Walk of Fame:
De dinsdag hebben we gebruikt om Los Angeles in te gaan. We hadden al gehoord en gelezen dat de stad zelf, en zeker na New York, niet echt interessant was, maar de Walk of Fame moet je toch gezien hebben. Met de bus, die hier metro heet (lekker verwarrend), zijn we richting Hollywood gegaan. We zijn bij Sunset boulevard uitgestapt waar we eerst nog hebben genoten van een overheerlijke koffie bij de Coffe Bean (nog zo veel lekkerder dan de Starbucks). Daarna hebben we een wandeling gemaakt over Hollywood boulevard die ons uiteindelijk bij het begin van de Walk of Fame bracht. Hollywood wekt vele associaties met glamour, roem, geld en macht. En dat is ook wel te zien. Wat een kermis. We horen dat Las Vegas nog vele malen erger is, kan dat? Hollywood heeft zich ontwikkeld tot het epicentrum van de filmindustrie alhoewel momenteel de meeste grote studio’s al naar elders zijn vertrokken. Al wandelend over de Walk of Fame, die 6 km lang is, kwamen we zeer veel onbekende, maar gelukkig ook bekende namen tegen. De sterren worden door vrijwilligers schoongemaakt. Tegen de tijd dat we geen bekende naam meer op de sterren tegen kwamen zijn we overgestoken en teruggelopen naar het Mann’s Chinese theater. Vanaf de mall achter dit gebouw had je een goed uitzicht over Hollywood hills met de beroemde Hollywood letters. Op het plein voor het, door Sid Grauman in 1927 gebouwde Mann’s Chinese theater, hebben ongeveer 200 bekende filmsterren hun hand-, voet- en soms zelfs neusafdruk vereeuwigd in het cement. Aan het einde van de dag hebben we een tent gekocht en de route voor de eerste dag bepaald.

Santa Monica (California) naar Lake Havasu (Arizona):
Op woensdag begon dan onze uiteindelijke ‘road trip’. Na een vertraagde start en een zoektocht naar de beroemde en goedkope supermarkt Wal Mart (had ik nog nooit van gehoord) vertrokken we tegen half 2 richting Joshua Tree National Park. Het duurde een eeuwigheid voordat we daadwerkelijk de stad Los Angeles uit waren. Wat een smog laag hangt er boven die stad zeg. Na ruim 3 uur rijden kwamen we aan bij het national park. Dit park is 2250 km2 groot en is bekend om te Joshua tree. Deze, tot maximaal 10 meter hoge boven, komen vooral voor in het wat hogere gebied van het park. De Joshua trees met hun bosjes spitse bladeren kunnen maximaal 900 jaar oud worden. Het vaststellen van de leeftijd van de boom is echter zeer lastig, doordat de bomen geen jaarringen vormen. Ook vind je in het park overal over elkaar heen geschoven blokken graniet die eruitzien als een reuzenberg met rotsen. Na het Joshua Tree national park was het nog eens 3 uur rijden tot Lake Havasu. Daar aangekomen was het even zoeken naar een geschikte camping. Het was al bijna donker toen we de tent opgingen zetten. Daardoor was het laatste gedeelte van de autorit wel fantastisch mooi door de dalende zon.

Lake Havasu naar Flagstaff:
Je kunt zeggen wat je wilt, maar kamperen bij 40 graden hitte is niet echt een pretje. We stonden dan wel aan het meer, wat verkoeling gaf toen we er ’s ochtends een duik in namen, maar met temperaturen tot 46 graden overdag gooit zefs Ingrid de handdoek in de ring. Het deed me denken aan het jaar in Mali waar het ook zo heet was. Marthe was ondertussen al aardig genezen van het kamperen, dus hebben we de tent ’s ochtends opgebroken en hebben we in de eerste McDonalds die we tegenkwamen verkoeling in de airco gezocht en zijn we het internet opgegaan. Na een paar uur internetten hebben we de rest van de route nu redelijk op orde en hebben we een combinatie van kamperen, cabin, lodges en hostels gemaakt.

Route 66:
In de loop van de middag zijn we doorgereden naar Flagstaff, een plaatse dat bekend staat om zijn gematigde klimaat en ook regen, bliksem en storm. Onderweg hebben we een stuk van de legendarische route 66 gereden. Sommige pittoreske dorpjes waren nog helemaal in de stijl van de jaren 30. Ook kon je zien dat door het opbreken of verleggen van deze mother road van Amerika vele dorpjes hun klandizie kwijt zijn geraakt. Onwijs leuk om een stuk van deze route gereden te hebben. We zijn gestopt in het plaatsje Seligman, waar we de nodige foto’s hebben genomen. Onderweg kwamen we natuurlijk een heleboel Harley Davidson motoren tegen die de volledige route 66 aan het rijden waren. Aangekomen in Flagstaff waar we een nacht in een travellodge hadden geboekt, hebben fantastisch lekker Thais gegeten (net zo goed als in Thailand zelf en dat kom je niet snel tegen) en een toetje gehaald bij de Frozen Yoghurt waar je verschillende smaken yoghurtijs tapt uit een automaat en daar allerlei lekkere dingen aan toe voegt. Heerlijk!

Op vrijdag zijn we doorgereden naar de Grand Canyon. Verhalen over deze fantastische natuur volgen in het volgende bericht.

Groetjes vanaf de camping in Grand Canyon Village,
Ingrid